Fly4free.pl

Jedną z nich jest bardzo zadbany ogród botaniczny, który pewnie sam w sobie nie byłby niczym nadzwyczajnym, gdyby nie to, że warto przypomnieć, że jest położony poza kręgiem polarnym. Jest to ponoć najbardziej na północ zlokalizowany ogród botaniczny:









Sama zabudowa w niektórych miejscach jest zresztą również ciekawa. Równie ciekawe jest to, że miasteczko posiada całkiem spory aquapark, co świadczy chyba o jego randze :-)







Akureyri otoczone jest wzgórzami. Z tego powodu pas startowy miejscowego lotniska stanowi w pewnym uproszczeniu część fiordu. Samoloty podchodzą do lądowania bardzo nisko nad wodą. Akurat w czasie mojego spacerku lądowały dwie maszyny liniowe oraz kilka turystycznych awionetek oferujących loty widokowe:





Tymczasem wróciłem na statek i za chwilę wybieram się na wycieczkę do największych okolicznych atrakcji. Na naszej trasie są jeden z najbardziej znanych wodospadów Islandii Godafoss oraz rundka wokół jeziora Myvatn:



Zaraz po powrocie z wycieczki wypływamy do Isafjordu, zatem relację z wycieczki wrzucę prawdopodobnie dopiero jutro.Tak. Ceny za wycieczkę do wodospadu zaczynały się od 50 euro ale nie wykluczam, że u kogoś były tańsze.@NorthisCalling – bardzo możliwe, że jest tak jak piszesz. Nie weryfikowałem tego co podają lokalne informatory a jak widać każdy chce być „naj”.

W ramach małego sprostowania dot. poprzedniego posta uzupełnię, że budynek w kształcie rotundy, o którym pisałem to nie tylko centrum obsługi ruchu turystycznego w Akureyri ale również lokalne centrum kultury. W budynku zlokalizowane są m.in. szkoła muzyczna, sale koncertowe oraz siedziba lokalnej orkiestry.

Wracając do Akureyri pozostała mi jeszcze zaległa relacja z wycieczki po bliskiej i dalszej okolicy tego miasteczka.

Wystartowaliśmy ze statku po 12-ej. Drogi na Islandii są praktycznie puste, tylko co jakiś czas mijaliśmy samochód z przeciwnej strony. Nie zaryzykowałbym tutaj opierania wyjazdu na podróżowaniu autostopem:



Przewodniczka przez niemal całą drogą opowiadała o Akureyri, mijanych miejscowościach oraz Islandii, jej historii, geografii, szkolnictwie, polityce, demografii, zarobkach... Bombardowała nas przy okazji masą liczb, które w wielu przypadkach okazały się zaskakujące. Przykładowo jeszcze około 50 lat temu Islandia była bardzo intensywnie porośnięta lasami, aktualnie zaś stanowią one tylko 2% powierzchni. Zmiana związana jest z działalnością ludzi, którzy dosłownie przepalili lasy w piecach zanim postawiono na geotermię. Swoje zrobiły również wulkany. Inną zaskakującą informacją było to, że rodzime gatunki drzew to wyłącznie drzewa liściaste. Wszystkie drzewa iglaste zostały zaimportowane z innych krajów i nasadzone sztucznie. Podobnych ciekawostek miałem okazję usłyszeć całkiem sporo.

Samo Akureyri jak na warunki islandzkie to prawdziwa metropolia – drugie co do wielkości miasto po stolicy. Posiada nawet własny uniwersytet, na którym kształci się 2500 studentów, z czego połowa uczestniczy w zajęciach zdalnie.

Naszym pierwszym celem były gorące źródła Hverir. Jest to okolica o dość księżycowym wyglądzie. Dominują tutaj nagie kolorowe skały oraz spieczone, popękane piaski pomiędzy którymi występują mniejsze lub większe kałuże z błotkiem, z których wydobywa się nieprzyjemny i drażniący smrodek związków siarki:















Błotko ma temperaturę zbliżoną do 100 stopni. Najbardziej niebezpieczne miejsca są wygrodzone ale było kilku śmiałków, którzy zaglądali do gotujących się gardzieli, z których co jakiś czas wylatywały na niewielką wysokość porcje gotującego się błota.

W bliskiej okolicy można zobaczyć również kilka niewielkich zakładów korzystających z ciepła geotermalnego – m.in. pierwszą na Islandii elektrownię geotermalną o mocy 3MW:



Kolejnym punktem na naszej trasie był Black Castle zwany po lokalnemu Dimmoborgum. Jest to zajmujące dużą przestrzeń skupisko zastygłej lawy, która utworzyła formacje o przedziwnych kształtach. Pomiędzy nimi wytyczonych jest kilka szlaków dostępnych dla turystów:









Stosunkowo blisko – w bezpośrednim sąsiedztwie Dimmoborgum, na brzegu jeziora Myvatn zlokalizowany był kolejny punkt naszej wycieczki - pseudokratery. Są to geologiczne formacje, które w odróżnieniu od „prawdziwych” kraterów nie powstały w wyniku erupcji lecz na skutek działania lawy na wodę. Odwiedzone przez nas preudokratery są dodatkowo siedliskiem licznych ptaków i popularnym miejscem obserwacji ich życia:





Niestety program naszej wycieczki nie obejmował wizyty przy największym pseudokraterze – Hverfjall (średnica ok. 1 km, na szczyt możliwe jest wyjście oraz obejście kratera wokół – według przewodniczki zajmuje to około godziny). Pozostała nam tylko możliwość zobaczenia go z daleka:



Ostatnim punktem naszej wycieczki był Wodospad Bogów czyli Godafoss. Jego nazwa wzięła się stąd, że według przekazów historycznych, po przyjęciu przez mieszkańców Islandii chrześcijaństwa, do tego wodospadu wrzucono posążki oraz przedmioty symbolizujące dawne bóstwa.

Wodospad można podziwiać z dwóch stron, z kilku punktów widokowych. Można również zejść schodami do jego podnóża (lekki prysznic gwarantowany). Widoki są naprawdę rewelacyjne:









Pomiędzy brzegami wodospadu można przemieszczać się przy pomocy oryginalnej kładki dla pieszych:





Wizyta przy wodospadzie była ostatnią atrakcją w planie wycieczki. Jej program moim zdaniem jest bardzo ciekawy ale zbyt intensywny na czas jaki został przewidziany dla tej wycieczki. Dwie godziny więcej dałyby zdecydowanie większe możliwości w poszczególnych miejscach – no ale w końcu nie do mnie należy układanie programów statkowych wycieczek :-)

Na koniec pożegnalna fotka z Akureyri:



I zbliżenie na wspomniany już pas startowy miejscowego lotniska:

Z kronikarskiego obowiązku wspomnę, że wczoraj na statku zakończyły się eliminacje do statkowego Voice of the Sea. Jest to show z udziałem pasażerów, którzy potrafią (lub uważają, że potrafią :-)) śpiewać. W ramach wieczornych imprez karaoke odbywają się kilkustopniowe eliminacje a podczas jednego z ostatnich dni rejsu, duże show w teatrze z udziałem finalistów, spośród których widzowie wybierają w głosowaniu zwycięzcę.

To grono finalistów:



Z kilka dni zobaczymy co potrafią na scenie :-)

Tymczasem dotarliśmy do Isafjordu. W tym miejscu statek nie zawija do portu lecz rzuca kotwicę w fiordzie, skąd pasażerowie na ląd docierają szalupami ratunkowymi spuszczanymi na tę okoliczność na wodę:







A to pierwsze widoki na miasteczko i jego okolice – samo miasto jest całkiem spore jak na tę szerokość geograficzną (nieco ponad 2000 mieszkańców):










Obok nas zacumował inny statek należący do spółki-córki Costy – niemieckiego operatora AIDA. Akurat tak się ciekawie złożyło, że na jego pokładzie podróżują moi znajomi więc będziemy próbowali się spotkać na lądzie:



Jeśli chodzi o pogodę, jest ok. 13 stopni, wieje silny wiatr a na zewnątrz jest mało przyjemnie. Zapowiadają deszcz ale mam nadzieję, że prognoza się nie sprawdzi. Mówiąc krótko – pogoda barowa :-)

Zejście ze statku odbywa się w oparciu o bilety, które należało pobrać poprzedniego dnia (również dla kolejnego portu, gdzie zejście na ląd będzie się odbywało w podobny sposób):



Kolejne numery grup są co jakiś czas wywoływane i schodzą na dolny pokład, gdzie z rozłożonych pomostów odbywa się wejście do łodzi. Zejście zaczyna się od wycieczek, potem numerek 1, 2 itd. Muszę poczekać :-)@ewaolivka – dziękuję bardzo. Jakoś zawsze jak przeglądam zdjęcia coś mi się w nich nie podoba :-) Miło wiedzieć, że ktoś uważa inaczej :-)

Nie wiem czy jest taki termin jak „islandzka pogoda”. Jeśli nie ma to sugeruję, aby przyjąć, że jest on synonimem „angielskiej pogody” :-) Pojawiająca się i znikająca mgła, raczej mało przyjemny wiaterek, kilkukrotna mżawka przechodząca momentami w deszcz, z rzadka pojawiające się słońce a do tego wszystkiego temperatura rzędu 12-13 stopni towarzyszyły mojej dzisiejszej wizycie w Isafjordzie.

Żeby było jasne nie zamierzam narzekać. Wręcz przeciwnie – jestem zadowolony. Wczoraj było tutaj ponoć tylko 7 stopni a poza tym nawet w lipcu, który statystycznie jest najcieplejszym miesiącem w roku, średnia temperatura nie przekracza 10 stopni. Dzisiaj zatem nie było wcale źle.

Jedyne długie nabrzeże w Isafjordzie zajął statek operatora AIDA i tak jak wspominałem nam pozostał transport na ląd wyłącznie z wykorzystaniem łodzi ratunkowych. Poza koniecznym oczekiwaniem na swoją kolej (czas ten zresztą wykorzystałem na napisanie poprzedniej części relacji), wiąże się z nim konieczność spędzenia około 10-u minut w nieco klaustrofobicznej skorupie. Sam transport przebiegł jednak bardzo sprawnie i statek został na kotwicy gdzieś za nami:







Pierwsze co zwraca uwagę po zejściu z łodzi na ląd jest zakład produkujący lód dla łodzi rybackich. Każdego dnia opuszcza go 70 ton lodu, który jest później wykorzystywany do przechowywania i transportu złowionych ryb:



Zresztą okolice portu to również magazyn kontenerów z agregatami chłodzącymi. Z wyświetlanych na ich ekranach informacji wynika, że wewnątrz panuje temperatura -25 stopni.

Sama zabudowa Isafjordu jest częściowo miejska. Można tu nawet wyróżnić typową ulicę handlową:



A to kilka fotek miejscowej (nie zawsze najpiękniejszej) zabudowy: