Fly4free.pl

Przy burcie trwał załadunek jedzenia, bagaży, napojów i różnego rodzaju trudnych do zidentyfikowania materiałów.

Z obowiązkowego tablo dowiedziałem się przy okazji, kto tu jest szefem od czego oraz jak wygląda szef wszystkich szefów:



Powoli tymczasem zaczynam się przełączać w tryb relaksu. Zaczynam od baru:





Jutro dzień na morzu, pojutrze Orkady w Szkocji. Ten rejs dla mnie jest o tyle ciekawy, że nie byłem dotąd w ani jednym porcie, które odwiedzimy więc wszystko dla mnie będzie nowe :-)

Jutro przerwa w relacji, nie wykupuję żadnego statkowego Internetu. Odezwę się pojutrze.@NorthisCalling – zasięg lądowej sieci komórkowej jest tylko kilka kilometrów od lądu, później pozostaje tylko łącze satelitarne, które do najszybszych nie należy – szczególnie jak się do niego podłączy za wiele osób. Statek płynie dużo dalej, aby być na wodach międzynarodowych (choćby po to, aby mogło działać kasyno i sklepy). Teraz i tak jest nieźle bo Costa pakiet internetowy rozlicza według danych a nie czasu. Dawniej były taryfy minutowe – przy koszmarnie wolnym łączu zegar tykał a na ekranie nic się nie działo. Więcej na temat korzystania z Internetu i pakietów internetowych u Costy pisałem bodajże w relacji z listopada ub.r. przy okazji rejsu przez Atlantyk.

Tak jak pisze @BrunoJ dostępny jest też operator satelitarny GSM ale u niego ceny są już całkiem kosmiczne (te w statkowym wifi, których ulotkę wrzuciłem są dużo tańsze). Lepiej na statku mieć wyłączony telefon, żeby nie przełączył się automatycznie na operatora satelitarnego bo wtedy może się zrobić baaardzo drogo.

Wracając jeszcze do soboty, dwa zdjęcia w ramach szybkiego pożegnania z Holandią:





…i płyniemy w kierunku Szkocji.

Dzień na morzu minął jak to dzień na morzu – lenistwo do kwadratu. Morze spokojne, zrobiło się chłodniej. Jest max. 15 stopni, do tego lekki wiaterek chociaż jak się wyjdzie na najwyższe pokłady to raczej smaga niemiłosiernie i generalnie jest mało przyjemnie. W sumie nic dziwnego.

Na statku powoli zaczyna się statkowe życie.
Na początek krótkie wprowadzenie co jak funkcjonuje, w których portach co można zobaczyć itd.



Do tego obowiązkowe lotto:



…wyprzedaże, których fenomenu prawdopodobnie nigdy nie zrozumiem:



show w teatrze:





No i oczywiście naprzemienne wizyty w barach, bufecie i restauracjach:-)



I tak minął dzień. Swoją drogą jest już całkiem długi - słońce zachodzi dopiero przed 23. Sam zachód nie może się nie podobać:



A tymczasem właśnie przybiliśmy do stałego lądu chociaż za sprawą mgły póki co za wiele nie widać:





Dotarliśmy do Orkad – archipelagu wysp na północy Szkocji. Zatrzymujemy się tutaj na cały dzień w Kirkwall – małej mieścinie (ca. 8 tys. mieszkańców), która jest centrum administracyjnym Orkad. Po zejściu na ląd czeka nas odprawa imigracyjna (ach ci Brytyjczycy…) i można coś pozwiedzać.

Jeśli tylko mi się uda, po południu napiszę coś więcej na ten temat.Orkady przywitały nas iście angielską pogodą. Najpierw mgła, potem przez chwilę słoneczko, później mżawka, słoneczko a w końcu porządny deszcz, po którym znowu na chwilę wyszło słoneczko. Jak tu w ogóle można żyć :-)

Poza tym wszędzie niezwykle soczysta zielona trawa lub (mało gdzie) owies, który potrzebuje jeszcze dużo czasu do żniw. Do tego żółte łąki, szwendające się po olbrzymich areałach wygrodzonych elektrycznymi pastuchami owce i inne parzystokopytne. Obowiązkowe kamienne murki przy drogach i ogrodzeniach domostw. Wiele budynków z kamienia lub przynajmniej jego imitacji – nawet jeśli pokryto je tynkiem, to i tak w wielu miejscach przebija spod niego kamień. Nieskomplikowane dachy, kryte łupkiem. Brak wysokich budynków, brak pstrokatych elewacji. Samochody jeżdżą nie po tej stronie co trzeba. I w ogóle tak jakoś trochę inaczej.

Odprawa imigracyjna jak łatwo się domyślić była parodią odprawy. Mojego dowodu nikt nawet nie chciał oglądać.

Port w Kirkwall położony jest dość daleko od miasteczka ale szczęśliwie miejscowe władze zapewniają kursujące bez przerwy darmowe autobusy, które kończą swoją trasę na dworcu autobusowym.

Moim pierwszym celem były megality – kamienne kręgi, z których słyną Orkady. Dwa najbardziej znane położone są w niewielkiej odległości od siebie, więc zakładając, że nie korzystamy z wycieczki ani nie pożyczamy samochodu można je zobaczyć stosunkowo łatwo za jednym zamachem.

Transport na miejsce zapewnia lokalna firma obsługująca komunikację publiczną – Stagecoach. Linia X1 (kierunek: Stromness) kursuje zadziwiająco często jak na to odludzie (zwykle 1-2 kursy na godzinę):





Po zakupie biletu u kierowcy (5,25 GBP w dwie strony, można płacić gotówką lub zbliżeniowo kartą płatniczą) podróż zajmuje ok. 20 minut, przy czym warto albo śledzić trasę na jakiejś nawigacji albo wcześniej poprosić kierowcę, aby dał znać, kiedy wysiąść - jest to szczere pole wyróżniające się tylko tym, że od drogi głównej odchodzi boczna prowadząca właśnie do megalitów.

Trasa liczy ok. 3km w jedną stronę i zaczyna się w tym właśnie miejscu. Kamienny murek oczywiście jest obowiązkowy :-)



Pierwszy krąg (Stones of Stennes) – a w zasadzie to, co z niego zostało pojawia się po stosunkowo krótkim marszu. Jego wiek jest datowany na ok. 5000 lat:



Pomiędzy całkiem sporymi blokami kamiennymi szwendają się owce, które w ogóle nie zwracają uwagi na turystów. Jeśli ktoś na coś powinien zwracać uwagę to raczej turyści na miny pozostawione przez stado. Cały teren wokół kamieni to prawdziwe pole minowe.

Nieco dalej wypasa się barania młodzież z matkami:



…a nieco z boku można zobaczyć odkryte stosunkowo niedawno przypadkiem pozostałości po wiosce Barnhouse. Jej wiek został oszacowany na zbliżonym poziomie co Stones of Stennes. Przeprowadzono tu pewną rekonstrukcję pozwalającą ocenić położenie oraz wielkość poszczególnych domostw:



Idąc dalej, na horyzoncie pojawia się największy i najbardziej znany krąg – Ring of Brodgar:





Aktualnie składa się on z 27 głazów o całkiem słusznych rozmiarach:



Wokół kręgu znajduje się coś na kształt fosy obrośniętej wrzosami. Poruszać można się wyłącznie ścieżką wytyczoną wokół kręgu, czego dzielnie pilnuje kilku ubranych w żółte kurtki Rangersów.

Wstęp do obu atrakcji jest całkowicie bezpłatny. O określonych godzinach są po nich oprowadzane wycieczki z przewodnikiem w języku angielskim.

Ja tymczasem powoli skierowałem się w drogę powrotną i sprawnie dotarłem do głównej drogi – akurat gdy zaczynało trochę bardziej zauważalnie padać. Ze względu na wczesną porę, stwierdziłem, że zanim wrócę do Kirkwall ,wybiorę się jeszcze do Stromness – zresztą autobus do Stromness przyjechał i tak pierwszy :-) Kierowca trochę pomruczał na mój bilet - że niby skoro wysiadłem już po drodze a nie chcę wracać do Kirkwall tylko jechać dalej, to powinienem kupić nowy, ale gdy zacząłem wyciągać kartę machnął ręką i wskazał mi miejsce w środku.

C.D.N.Stromness to maleńkie i bardzo klimatyczne miasteczko. W sam raz na jakiś nienerwowy spacerek bez szczególnego celu.

Miasto zasadniczo ciągnie się wzdłuż brzegu, gdzie w niektórych miejscach dosłownie wszystko co możliwe jest wykonane z kamienia:



Przez prawie całe miasto ciągnie się nieco meandrująca główna uliczka, która co ciekawe zmienia co jakiś czas nazwę:



Klimatycznych budynków w tutejszym stylu nie brakuje:







Można również wpaść do lokalnego muzeum, które w zasadzie jest muzeum morskim poświęconym historii bazy brytyjskiej marynarki wojennej w Scapa Flow na Orkadach w czasach I oraz II WŚ (bilet wstępu: 5 GBP):



Przy wspomnianej uliczce można też zobaczyć barometr z XIX wieku, który był częścią systemu pierwszego meteorologicznego całych Wysp Brytyjskich. Ten konkretny miał numer 98 (na 100 zainstalowanych) i działa ponoć do dziś:



Jeśli wszystkie plaże na Orkadach wyglądają jak poniższa to raczej nie jest to raj dla plażowiczów:



Z drugiej strony, przy takiej pogodzie (warto wspomnieć, że teraz jest tutaj lato) nawet z najpiękniejszej plaży byłby niewielki pożytek…

Gdyby kogoś jednak miejsce urzekło tak, że chciałby się tutaj osiedlić, nie byłoby z tym raczej problemu. W wielu miejscach na domach widać tabliczki informujące, że lokum jest na sprzedaż. A to przykładowe oferty dające wyobrażenie o tutejszych cenach – dla czegoś starszego i całkiem współczesnego:





Tymczasem po raz kolejny i ostatni dzisiaj wsiadłem do autobusu X1 – tym razem do Kirkwall. Akurat zaczynało padać na dobre.

Kirkwall jest dużo większym miastem od Stromness i ma nieco inny charakter. Główna ulica handlowa w mieście fragmentami prawie nie różni się od tego, co można zobaczyć w miastach kontynentalnej Europy. Jest też sporo budynków bardziej typowych dla tego regionu:







Największą atrakcją turystyczną miasta jest Katedra św. Magnusa otoczona przez stary cmentarz:





Niestety pech sprawił, że była niedostępna dla turystów ze względu na jakiś koncert. Trudno, może innym razem :-)

Jeszcze rzut oka na ruiny średniowiecznych pałaców: biskupa oraz hrabiego zawiadującego Orkadami: