Fly4free.pl

Nie wiem czy „Ugly brohers” to lokaly twórca, ale jeśli tak to jego twórczość można zobaczyć w wielu miejscach:





Z islandzkiej szarzyzny wyróżnia się również „niebieski domek”:



Do street artu to już może nie należy, ale w wielu miejscach można zobaczyć przywiązane do ławek przemoczone zazwyczaj zeszyty, w których przechodnie mogą upamiętnić swoje złote myśli:



Większość jest po islandzku. Można jednak zobaczyć wyjątki: :-)





O ile prawie każda stolica w Europie ma jakiś pomnik upamiętniający narodowych bohaterów, pomnik nieznanego żołnierza itp. – tak Reykjavik ma pomnik jedyny w swoim rodzaju – poświęcony nieznanemu biurokracie:



Pomnik zlokalizowany jest w okolicy miejskiego ratusza. Nie wiem czy przypadkiem jest, że pomnikowy biurokrata kieruje swoje kroki właśnie tam :-)

Na koniec jeszcze kilka polskich akcentów – zaczynając od widocznej z nadbrzeżnej promenady biało-czerwonej flagi powiewającej nad polską ambasadą w Reykjaviku:



…na czymś, co mnie kompletnie zaskoczyło w supermarkecie:





Z rozmowy ze sprzedawcą, który czuwał przy kasach samoobsługowych wynikało, że w Reykjaviku Polaków jest mnóstwo (świadczyły zresztą o tym inne polskie akcenty, o których pisałem wcześniej). Również inni Polacy poznani na statku potwierdzili te spostrzeżenia – na dziś na Islandii Polacy stanowią do tego stopnia dużą mniejszość, że sprawy urzędowe można bez problemu załatwić w języku polskim :-) Mimo wszystko zaskoczenie :-)

I w ten sposób, mój pobyt na Islandii dobiegł końca. To pożegnalna fotka już ze statku z Hallgrimskirkją w roli głównej:

Po kilku dość intensywnych dniach spędzonych na Islandii (szczególnie tych w Reykjaviku) dzień na morzu był jak dar od niebios :-) Trzeba w końcu nadrobić manko jeśli chodzi o sen i trochę się zregenerować. Zaliczyliśmy już pierwszą zmianę czasu (niestety w tą mniej lubianą stronę) – dostosowując się do czasu brytyjskiego.

Życie na statku było równie leniwe jak zazwyczaj na morzu.

W teatrze zaliczyłem włoskie show:







..oraz akrobatyczne:





Była też okazja wybrać się na wykład na temat historii i kultury Szkocji – w wyjątkowo kameralnym gronie:



Kucharze stanęli na wysokości zadania i zorganizowali festiwal makaronu:







…i nie tylko :-)





Jakby było mało, przed północą przy basenie krytym była jeszcze możliwość zaliczenia bankietu. Ilość ciast, owoców i różnego rodzaju przekąsek była trudna do ogarnięcia. Całość otaczały niemalże dzieła sztuki wykonane z warzyw, owoców, pieczywa oraz lodu:















Tymczasem minęliśmy Wyspy Owcze (tym razem w sporej odległości). No i wróciło coś, o czym zapomnieliśmy przez ostatnie dni: prawdziwa noc. Co prawda pojawiła się bardzo późno (dobrze po 23) ale jednak.

Kolejny dzień spędzamy w Invergordon w Szkocji.

Z samego rana pojawił się pilot:



…minęliśmy kilka platform (na moje oko małych jak na typowe platformy wiertnicze):



…i w końcu zacumowaliśmy w Invergordon. To małe miasteczko, które samo w sobie nie stanowi zbyt dużej atrakcji:



Ja – podobnie jak część poznanych na statku rodaków byłem dzisiaj na całodniowej wycieczce ze statku do Loch Ness i głównego miasta północnej Szkocji – Inverness.

Tymczasem zaraz płyniemy dalej. Jutro dzień na morzu (znowu będzie przerwa w relacji) a pojutrze Bremerhaven w Niemczech. Powoli widać już niestety koniec rejsu…@samaki9 – stewarda z Polski nie spotkałem jeszcze nigdy, barmana udało mi się spotkać dwa razy (tego samego) na statku NCL. Dużo częściej zdarzają się w innych działach statku – np. na obecnym Polka pracuje w statkowym spa, na poprzednim statku z kolei Polak był I oficerem. Zdarzają się również w technicznej części statku (np. maszynowni).

Drobna korekta wcześniejszej części relacji dot. farmy Fridheimar. Oczywiście za zapylanie kwiatów odpowiedzialne są trzmiele a nie pszczoły :-) Koledze, który wyłapał nieścisłość dziękuję i pozdrawiam :-)

A wracając do relacji:

W Invergordon i podczas naszej wycieczki w Szkocji spodziewałem się raczej angielskiej (albo szkockiej :-) ) pogody ale ta okazała się dla nas niezwykle miłosierna. Jedyną uciążliwością był chwilami silny wiatr. Poza tym od strony pogody nie było na co narzekać.

Przywitał nas samotny dudziarz w porcie:



…po czym wyruszyliśmy w trasę, która zakładała rundkę wokół jeziora Loch Ness z kilkoma postojami po drodze.

Tym razem wycieczka była łączona (angielski i francuski) ale przewodniczka radziła sobie z tym bez większego problemu.

Invergordon leży w północnej części Szkocji – tzw. Heighlands. Nazwa ta powinna kojarzyć się z górami, jednak okolice samego portu i początkowa część naszej wycieczki przebiegała praktycznie po płaskim terenie. Z tego właśnie powodu, w tej części Szkocji dużą rolę odgrywa rolnictwo. Główne uprawy to jęczmień i ziemniaki oraz przemysł związany z produkcją szkockiej whisky. Tutejsze pola aż kłuły w oczy soczystą zielenią:



Zresztą zielonych i kwietnych obrazków w tej części Szkocji nie brakowało:



Pierwszy postój przypadł na stolicę całego regionu – Inverness. Jest to miasto nie tylko z długą historią (początki sięgają VI wieku) ale również charakteryzujące się w ostatnich latach bardzo szybkim tempem rozwoju. Wystarczy wspomnieć, że w ciągu niespełna 10-u ostatnich lat liczba jego mieszkańców wzrosła o ok. 50% do obecnych ok. 75 tys. Położone jest przy rzece Ness, która jak na swoją mizerną długość (zaledwie 12 km) wygląda całkiem poważnie:



Spacerek po mieście zaczęliśmy od tutejszej katedry – siedziby Szkockiego Kościoła Episkopalnego:





Kościołów i wyznań (odłamów chrześcijańskich) w centrum miasta jest multum. Dwie spośród najstarszych świątyń znajdują się w spacerowej odległości od katedry, na drugim brzegu River Ness:



Pierwszą jest najstarszy, jeszcze średniowieczny kościół Iverness nazywany po prostu „The Old Church”:







Obok zlokalizowany jest z kolei Free North Church:



Uwagę przyciąga również miejski ratusz:



…oraz przede wszystkim zamek w Inverness:



Zamek pochodzi z XIX wieku jednak według legendy, w jego pobliżu wcześniej znajdował się inny – makbetowski - znany z dramatu Szekspira.

Po wizycie w Inverness rozpoczęliśmy objazd Loch Ness. To pierwszy widok na jezioro z okolic Dores w północnej części jeziora:



Oczywiście nie mogło zabraknąć budki poszukiwaczy Nessie – potwora z Loch Ness oraz jednocześnie (albo przede wszystkim) sprzedawców pamiątek:



Jak łatwo się domyślić, potwora nie zobaczyliśmy :-)

Kolejny przystanek zaliczyliśmy w Foyers – miejscowości, która jest znana głównie z wysokiego na kilkadziesiąt metrów i malowniczo położonego wodospadu:

W normalnych warunkach podobny widok wywołałby zapewne masę „ochów” i „achów”. Niestety po wizycie na Islandii i tym co tam zobaczyliśmy, wodospad z Foyers wyglądał co najwyżej przeciętnie :-)